CUT ฉลามไม่กินเนื้อ 05

    “อึก.. ฉลาม” เสียงผมดังหวิวสะท้อนแผ่วเบาในห้องน้ำ กัดฟันก้มหน้าซุกกับช่วงไหล่หนาเมื่อฝ่ามืิอร้อนขยับขึ้นลงเชื่องช้า ในมือกอบกุมท่อนเอ็นร้อนผ่าวทั้งของผมและของตัวเองเอาไว้ ความร้อนที่เสียดสีกันไปมายิ่งทำผมหอบเครือกว่าเดิม

    ตอนแรกผมแ่ทำให้ฉลาม

    แต่ไหงถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้

    ริมฝีปากผมถูกฉลามบดลงมาย้ำ ๆ กัดและดึงจนผมเผลอร้องเสียงหลง ลิ้นร้อนขยับเลียที่กลีบปากอย่างชำนาญ ผมไม่รู้เลยว่าฉลามเรียนรู้มันจากไหน แต่บอกคำเดียวว่าทุกอย่างที่ีอีกฝ่ายทำมันยิ่งกระตุ้นให้ผมมีอารมณ์ร่วม

    เอวเริ่มขยับตามจังหวะมือที่เร่งขึ้น

    ฉลามหายใจพร่าที่ข้างหูหลังจากผละออกจากริมีปากผม ขบกัดติ่งหูเบา ๆ หยอกเย้าให้ผมซุกกายหนี ฉามแม่งไม่ตรงปกอะ หน้ามึน ๆ ดูไม่มีอะไร แต่พอเอาเข้าจริง ๆ คือโคตรร้าย ร้ายตรงที่สามารถทำให้ผมมาอยู่ในสภาพนี้ได้นี่ไง

    แฟนเก่าผมยังไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้เลยนะ

    อ๊า ..เสียวแบบ อื้ม จริงจังมาก

    “ฉลาม อ๊ะ อย่าเลียที่หู” ผมบอกเสียงสั่น เลื่อนมือตัวเองไปจับบนกายร้อนใหญ่ที่ตื่นเต็มที่ก่อนจะขยับในจังหวะเดียวกันกับที่ฉลามกำลังทำกับผม

    ใจนึงก็รู้สึกแปลก ๆ

    แต่อีกใจก็รู้สึกดีจนค่อย ๆ กลบความรู้สึกอื่น ๆ ไปจนหมด

    ฉลามผละออก สายตาของอีกฝ่ายคือผิดกันเลยกับตอนปกติ ทั้งจาบจ้วงและชวนให้มมีสัมพันธ์สวาทร่วมด้วย เผลอมองไปแป๊บเดียวก็ถูกช่วงชิงริมฝีปากอีกครั้ง คราวนี้ฉลามทั้งขบ ทั้งกัดจนผมเริ่มจะเจ็บนิด ๆ จะดันตัวเองออกก็ไม่ได้เพราะฉลามล็อกท้ายทอยผมแน่นมาก

    ขยับบดเบียดปากลงมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

    น้ำตาผมเริ่มพร่ามัวเล็กน้อยเพราะหายใจไม่ทัน เจ็บปากด้วยแหละ แต่ฉลามแม่งก็ไม่ยอมถอยออกไปสักที

    “อื้อ ออ..อ๊ะ”

    กูจะตายก่อนไหมมม

    ผมจิกไหล่ฉลามแน่นมากตอนนี้ ลิ้นคือถูกดูด ถูกหยอกล้อจนจะไม่รู้สึกแล้ว จนเสียงจ้วบสุดท้ายดังก้องฉลามก็ผละออก น้ำลายยืดไหลออกมาดูโคตรน่าอายสำหรับผม

     “อ๊า แฮก ฉลามเบา เรา อึก เสียว อย่ากด อื้อ! อ๊าา พอแล้ว ปล่อยก่อน ปล่อย ๆๆ เราจะเสร็จ อึ้ก อื้ออ” แฮก ๆ ฉลามม บอกว่าให้ปล่อย ฮึก แบบนี้คือโคตรแกล้งกันเลย ผมกระตุกสั่นเบา ๆ ไม่กล้าก้มมองสิ่งที่ตัวเองปลดปล่อยออกมาแม้แต่น้อย ซุกหน้าชื้นเหงื่อลงบนไหล่ฉลามอย่างคนหมดแรง ขณะที่มือก็ปล่อยออกให้ตรงลงข้างตัว

    “....”

    “โอ้ย! ฉลามอย่ากัด อื้อ เจ็บ” ไหล่กู ฮึก กัดมาได้เต็มแรงเลย น้ำตาผมไหลซึมลงมาจากหางตา สะอื้นเบา ๆ ขณะที่เอี้ยวมองหัวไหล่ตัวเองที่มีเลือดซึมออกมาจากรอยเขี้ยว

    ฉลามผละออก ยื่นมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกให้

    ขณะที่ก้มหน้าลงมาชิดกับผม นิ้วโป้งกดคลึงลงบนริมฝีปากบวมช้ำของผมเบา ๆ กระซิบเสียงพร่าพร้อมกับรอยยิ้มร้ายที่มุมปาก

    และตอนนั้นแหละที่ผผมรับรู้ว่า ..ฉลามคนมึนไม่มีจริง!

    “..ทำต่อด้วยปาก”