บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก เมษายน, 2020

Cut พี่นาวาต้องฟังผม

ผมหอบหายใจสั่นเครือ ในหัวเต็มไปด้วยความคิดมากมายในตอนที่ปลายจมูกของฐานทัพซุกแนบเข้าหาซอกคอ เขินและรู้สึกกลัวเพราะผมไม่มีประสบการณ์ด้านนี้เลยแม่แต่น้อย นอนตัวเกร็งปล่อยให้ฐานทัพได้ทำตามใจชอบอย่างไม่คิดที่จะห้าม      ผมคิดถูกแล้วหรือเปล่า      ถ้าผมทำมันไม่ดีพอล่ะ เกิดว่าฐานทัพไม่ถูกใจ น้องจะเลิกกับผมไหม      คิดถึงตรงนี้แล้วก็เกิดอาการกลั้นหายใจขึ้นมา      “นาวา พี่เป็นอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยเย้า ริมฝีปากร้อนขบเม้มลงบนหูผมแผ่วเบาก่อนที่น้องจะผละออกเพื่อสบตากับผม เจ้าเด็กขมวดคิ้วเลื่อนสายตาลงมองสำรวจ “ผมรู้สึกว่าพี่กำลังเกร็ง ถ้ากลัวผมจะไม่ทำต่อ”      “ไม่ พี่ไม่ได้กลัว”      “นาวา”      “พี่ไม่ได้กลัวจริงๆ แค่คิดว่า..จะทำให้ฐานทัพพอใจไม่ได้” ตอบแต่ผมก็ไม่กล้ามองหน้าน้อง จนกระทั่งเสียงหัวเราะดังขึ้น ผมกำลังจะถามว่าฐานทัพหัวเราะอะไร แต่น้องก็ชิงแนบริมฝีปากลงมาเสียก่อน ความร้อนนุ่มบดขยี้หนักหน่วงจนผมหายใจตามไม่ทัน สะดุ้งเฮือกทุกครั้งที่ถูกดูดดึงริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ      ปากผมเริ่มชา สะดุ้งสุดตัวเมื่อฐานทัพกดคลึงปลายนิ้วลงบนแผ่นอกผม ตรงนั้น..มัน เจ้าเด็กจะทำตามใจเกินไปห